Türk edebiyatının en önemli eserlerinden biridir. Berna Moran, Oğuz Atay`ın bu ilk romanını ``hem söyledikleri hem de söyleyiş biçimiyle bir başkaldırı`` olarak niteler. Moran`a göre ``Oğuz Atay`ın mizah gücü ve duyarlığı ve kullandığı teknik incelilkler, Tutanamayanlar`ı büyük bir yeteneğin ürünü yapmış, eserdeki bu yetkinlik Türk romanını çağdaş roman anlayışıyla aynı hizaya getirmiş ve ona çok şey kazandırmıştır``. Küçük burjuva dünyasını ve değerlerini zekice alaya alan Atay, ``saldırısını tutunanların

Tanzimat´tan bu yana sürekli değişen politik ve toplumsal değerler, hedefler, ölçütler Türk aydınını kronik bir bunalıma sürükledi. Oğuz Atay´ın tiyatro eseri, varoluş sorunlarıyla boğuşan ve tutunmaya çabalayan ve bunu pek başaramayan okur-yazarımızın kara güldürüsü. Eylemsizlikle geçmiş bir hayatın doğal ürünü beceriksizlik ve gülünç olma korkusundan Atay sürükleyici bir oyun çıkarmış. (Arka Kapak)

Mıstık yazı yazmayı çok seviyor, heyecanla eline geçen her türlü kağıda yazıyor. Düz beyaz kağıtlara, mavi çizgili kağıtlara, hatta peçetelere, kâğıt mendillere... Ne mi yazıyor? İşte onu kimse bilmiyor, çünkü yazdıklarını okuyanlar hiçbir şey anlamıyor. Mıstık'ın kelimeleri, kağıdın üstünde yan yana dizilince anlaşılmaz oluyor. Sanki ya bir şeyler eksik ya da bir şeyler fazla. Yanlış olan ne acaba?

Milliyetler hapishanesi Çarlık Rusya'sında ezilen ulus konumundaki Polonyalı, Ukraynalı, Gürcü, Ermeni ve benzerlerinin dışındakiler, genelde tarihçilerin ilgilendiği azınlıklardan olmayanlar, yani Tatarlar, Başkurtlar, Türkmenler, Azeriler ve benzerleri ne yaptı? Devrim onları nasıl etkiledi, onlar Devrim'e nasıl katıldılar? Söylendiği ve yazıldığı gibi onlar Türkçü ve İslâmcı mıydılar? Genelde Ekim Devrimi öncesi ve sonrasında Müslüman coğrafyaya ilişkin yapılan çalışmalarda milliyetçi Müslümanların muhta

Tanguy Viel, bir cinayetin altında yatan kişisel ve toplumsal sorunları, bunların nasıl kesiştiğini masaya yatırıyor. Bir hâkimin önünde, Martial Kermeur, kazanma umudu olmadan, emekliye ayrılmadan önce son kez masaya oturmuş bir krupiye gibi dağıtıyor kartları ve kendisini cinayet ânına getiren olaylar zincirini anlatıyor: biten evliliği, oğlunun velayeti, mesleki sorunlar... Bunlardan daha önemlisi, kendi halindeki bir Fransa kasabasını Saint-Tropez'e, lüks bir tatil merkezine dönüştüreceğini söyleyerek i

Tek bir hakkın olsa, unutmayı mı yoksa hatırlamayı mı seçerdin? Bir hayatım vardı, çıplak biçimde görmek istiyorum onu, hangi gölgelerin geçmişimde gezindiğini, nereden kopup geldiğimi bilmek istiyorum. Rüyanda gördüğün kişinin kim olduğunu bilmiyorsun, düşünsene. Kimi niye özlediğini anlamıyorsun. Kendin değilsin. Hem aslında çıplak olmasan da biliyorsun. En çok unutmak istediğin, en çok hatırladığın olmuyor mu hep? Hatırlamak gerekiyor. Yoksa her şey birbirine benzer. Dünya zaten bir benzerlikten ibaret.

Tarçın, zencefil, kimyon, karanfil, kakule, muskat, karabiber... Doğudan, bilinmeyen diyarlardan gelen onlarca çeşit baharatla yemeklerini lezzetlendiren, damaklarını şenlendiren Batılıların baharat ticaretini tek başlarına ele geçirme hamlesi sadece Avrupa'nın değil, dünyanın kaderini de değiştirmişti: Baharatlar zamanla Venedik kadırgalarında taşınan gizemli tılsımlar, Haçlıların devasa ticaret gemilerine yü klenen egzotik hazineler olmaktan çıkıp Felemenk Doğu Hindistan Şirketi'nin ambarlarına boşaltıla

Avusturya ordusunda yetişmiş, İslam'ı sonradan kabul etmiş Lika'lı bir Hıristiyan olan Ömer Paşa, bilgisi, becerisi, liyakatiyle padişahın ordusunda en üst rütbeye kadar yükselmişti. Travnik'in sivil valisi konumundaki vezire hesap vermiyor, ne kadar zaman kalacağını, nerede ikamet edeceğini kimseye sormuyordu. Saraybosna'ya iktidarı ele geçirip yönetmek için değil, savaşmak ve cezalandırmak üzere gelmişti. Ve halkın bu adamdan ödü kopuyordu. Nobel ödüllü yazar İvo Andriç'in bu romanında, serasker Ömer Paşa

Yumuşacık gök mavisi, çılgın camgöbeği, yanar döner elektrik mavisi... Her çeşit mavinin bir arada yaşadığı Kalabalık ülkesinde, bir gün korkunç vınlamalar ve çirkin vızıldamalar duyuldu. Aynı anda balkondaki kuşlar kanatlarını çırpıştırıp havalandı. Sadece kuşlar değil, Kalabalık ülkesinde yaşayanlar da başka bir ülkeye göçecekti...

Türkiye`nin müzmin tartışma konularına Mardin`in yaklaşımı, modernleşme sürecini bildik ileri - geri kutuplaşmasına indirgemiyor. Derleme, farklı düşünce akımlarının modernleşmeyi algılayışlarını ele alan makalelerin yanısıra, modernleşme sürecinin gençlik, kültür, kitle gibi kavramsal çerçevelerdeki izdüşümlerini tartışan yazıları içeriyor...

Türkiye`de pek benimsenmemiş bir dalda, biyografik roman türünde Oğuz Atay`ın kendine özgü üslubu ve kurgusuyla, kendi hocası da olan Prof. Mustafa İnan`ı anlatışı. Atay`ın hedefi, bir halk çocuğunun uluslararsı ün sahibi bir bilim adamı oluşunun zorlu macerasını sergilemek. Bunun yanısıra, Oğuz Atay`ın toplumsal eleştiri kalıplarını zorlayışını da izliyoruz. Elinzideki kitapta, Prof. Mustafa İnan`ın hayatından kesitler veren bir defotoğraf albümü yeralıyor.

Daha beterini tarif etmek için sarf edilen sözler: '12 Eylül'den daha ağır,' '12 Eylül'de bile bu kadarını yapmadılar,' '12 Eylül hukukunu arar olduk,' oluyor. Başlı başına, 12 Eylül'ün bir 'çıta' koyduğunu gösteren, onun miladî niteliğini fark ettiren kalıplar... 12 Eylül, beteriyle katlansa da, o beterin kapısını açmıştır, bir dönüm noktasıdır, o bakımdan miladîdir. Sunuş'tan 12 Eylül askerî darbesinin üzerinden 40 yıl geçti. Yaşamak, hatırlamak bir yana,12 Eylül'ü sadece şöyle bir işitmiş kuşaklar yetişt

Ulus ve Harabeleri, Yunanistan'da klasik antikite, arkeoloji ve ulusal imgelem arasındaki ilişkileri inceliyor. Birbiriyle bağlantılı birçok soruya cevap arıyor: Ulus tasavvurunun geçmişe ait maddi izlere neden ihtiyacı vardır? Bu izler, ulusun hayal edilme sürecinde nasıl bir işlev görür? Batı modernliğinin araçlarından biri olan arkeoloji, ulusun varlığına kanıt oluşturduğu düşünülen eserleri nasıl üretir? Ulus-devletler, aydınlar ve ulusun ötekileri de dahil olmak üzere farklı gruplar, kendi ulusallık fi

Olmayacak şey, Ağbim aradı akşamüstü. Akşam size geleceğiz, dedi, evde miyiz, değil miyiz, sormadan. Niye geleceğini kestirdiğim için sesimi çıkartmadım. Sesi donuktu; hal hatır sorma faslını kısa tutmuş, sesindeki sert ton canımı sıkmıştı. Masamda biriken işleri temizleyecektim o gün, elimi süremedim, çakıldım kaldım öylece. Nicedir, sağda solda, Kimse ne üzer ne sevindirir beni, diyor, insan sözünün hep yalan olduğundan dem vuruyordum. Birden, anladım ki her şeye rağmen birisi kalıyormuş, sözleri derinler

Halkın Kurtuluşu gazetesinin yazarı ve yazı işleri müdürü olarak 12 Eylül döneminde dünyada rekor sayılan 750 yıla yakın hapis cezasına çarptırılan Veli Yılmaz'ın hikâyesi, bir yanıyla, bir dönem hikâyesidir. Belki daha doğrusu, iki dönemin hikâyesi: 1970'li yılların devrimci sosyalist hareketinin ve 12 Eylül 1980 askerî darbesi sonrası dikta rejiminin... Veli Yılmaz'ın hikâyesi, elbette, yöneticilerinden olduğu Halkın Kurtuluşu ve Türkiye Devrimci Komünist Partisi hareketinin tarihine de ışık tutuyor. Üze

Annem her zaman, ah, işte üzgün, işte çok acılı... Bir de kalp hastasıydı; hiçbir zaman iğnesine, ilacına, tedavisine devam etmedi. Her gün ölmek istedi. Kız kardeşimden sonra, altı sene sonra öldü. Babamı kendinden öteledi, istemedi yanında. Hayat dolu, sıcak bir insandı, ama işte aşırı üzgündü, yani hem yaşıyordu hem yaşamıyordu. Madımak, 2 Temmuz 1993'ten beri Türkiye tarihinin en karanlık günlerinden birinin adıdır. Madımak Oteli, o gün Sivas'ta yapılacak kültürel bir etkinliği dinsizlikle, zındıklıkl

Aynı dili konuşuyorduk; kelimeler yakın anlamlar taşıyordu birbirimize; ama ne olduğunu bilemediğim bir engel, bir engebe, aşamadığımız bir yabancılık seziyordum, cümlelerin birbirine bağlanmasını zorlaştıran bir pütür... Aksan ya da vurgu farkı değil, daha derin, kelimelerin, cümlelerin ruhuyla ilgili bir farktı galiba. Onun misafir dedikleri benim bildiğim misafirlerden miydi mesela, emin olamıyordum. Ayıp dediği bildiğim, sakladığım ayıplardan başkaydı mutlaka. Dar odalarda, cılız ışıkta, kalın, tozlu s

Mark Twain, Tom Canty ile Edward Tudor'un bir anda birbiriyle kesişen ve karmaşıklaşan serüvenlerini anlatıyor ünlü romanı Prens ile Dilenci'de. Londra'nın iki ayrı ucunda, aynı gün, kaderlerinin birbirinden çok farklı olması beklenen iki çocuk doğar. Bir uçta, Viransaray adlı semtte dilencilik yapmak zorunda kalan, tek odalı evinde kalabalık ailesiyle yaşayan, yırtık pırtık giyseleri içinde Tom Canty; diğer uçta, kraliyet sarayında emrindeki onlarca uşağıyla lüks içinde yaşayan, bir dediği iki edilmeyen,

Bazı eleştirmenlerin şeytanın avukatı sıfatını yakıştırdıkları Gündüz Vassaf'ın gözden geçirilmiş ve genişletilmiş yeni baskısıyla sunduğumuz Cehenneme Övgü'sü, içimizde büyütüp yaşattığımız küçük 'totaliter dünyalar'ımızı afişe ediyor, daha doğrusu 'yüzümüze vuruyor'. Totalitarizmin -anne karnındaki bebeğin beslenmesi gibi- bireyle toplumu bağlayan göbek bağıyla semirdiğini, hayata ilişkin algılarımızı ve kimi dayatılan kimisini de gönüllü olarak kabul ettiğimiz kavramları irdeleyerek gösteriyor. Cehenneme

Çanakkale hem Anadolu'nun son noktası hem bir adalar bölgesi. Karasal yaşam biçimiyle ada kültürü bir arada varlığını sürdürüyor. Tarihin, şimdiki zamanları tutsak aldığı ender yörelerden biriyken, bugünü ve geleceği birçok şehirden farklı olarak özgürce kurgulamaya çalışan, bunun için çabalayan insanların da kenti. Bunun yanı sıra yeni zamanların yağmacı ve talancılarının dikkatini çeken, ormanlarını, sularını kaybetmekte olan; bir yandan da güneyi tüketen turizmcilerin arsızlıkla gözlerini diktiği bir böl