Epeyce günlük tuttum. Günlerimi, anlarımı kırık ayna

parçalarından izlemeye çalışıyorum; yaşamımdan

yanısıyanları, yansımaları. Hepsi de bir başka öbekte

toplanan görüntüler.

Yeme-İçme Günlüğü bana başka bir esin kaynağı oldu.

Okuduğum kitaplarda (öykü, roman, şiir), gazetelerde,

dergilerde yemeye-içmeye ilişkin rastladıklarımın bende

bıraktığı izleri,

izlenimleri, doğurduğu düşünceleri, çağrışımları

yazmaya çalıştım; kimi zaman aralıklarla, çoğu zaman

aralıksız.

Ayrıca, çarşı pazar gezmelerimde rastladığım yemek

kültürüne ilişkin detayları, dışarda yediğim yemekleri,

lokantaları, dost

sofralarındaki değişik mezleri... günü gününe olmasa da,

yeri

geldikçe, unutulmasınlar diye, geçiriyorum günlüğüme.

Günlük mü?

Günle yol alan ömür!

İşte hepsi bu!