Belki diğer düşünce alanlarına nazaran, Türkiye'de siyasal
düşüncenin sınırlı doğasını açıklayan en önemli etken de yine devlet
merkezli ve katı bir milliyetçilikle malul bu siyasal alanın ve onun
muktedir aktörlerinin, Türkiye'yi sürekli ve topyekûn bir kriz toplumu
olarak kurmayı başarmasında yatıyor. Topyekûn kriz hali, devletin
kendisinin basitçe bir kurum olmanın çok ötesine geçerek siyasetin
ta kendisi haline gelmesini sağlıyor ve her siyasal faaliyetin devletle
ilişkisi üzerinden anlaşılmasını siyasetin tüm icracılarına dayatıyor.
Muhalif çevrelerde mevcut siyasal durumu aktarmanın ve
betimlemenin, anlamaya ve kavramaya galebe çaldığı maalesef
görmezden gelinemeyecek bir gerçek olarak karşımızda duruyor.
Kral çıplak! demenin de bir anlamı var elbette fakat felaket olarak
addedilen dipsiz kuyuya tepetaklak yuvarlanmaya mahal vermeyen,
gerçeklikle ilişkisini koparmamış ve yakıcı/yıkıcı siyasal gelişmelere
duyarsızlaşmamış alternatif kavrayışlara olan ihtiyaç kendini dayatıyor.
Yeni Türkiye'nin Ruhu, tam da bu ihtiyacı tespit eden, hınç, tahakküm,
muhtaçlaştırma stratejilerinin nasıl işlediğini titizlikle ele alan, Yeni
Türkiye'de yeni olanı kavramaya aday, kıymetli ve eşsiz bir inceleme.
Okuru, ümidi diri tutabilmenin imkânlarına doğru aklıselim bir
yolculuğa davet ediyor...