“Yeni nesil popülizmin sadece kendine biat etmeyen ya da dışladıkları
cemaatleri değil, 1960 sonrasında sanayileşme hamleleri sonrasında oluşan
yeni kentli esnaf/zanaatkâr, bürokrat ve teknokratlardan oluşan ücretli
gelire sahip orta sınıfları ve örgütlerinden başka koruyucusu olmayan işçileri
de dışladığını biliyoruz. Kentli orta sınıfları dışlayarak, küreselleşmeyle
eklemlenmeyi sağlayan yeni orta sınıfları seçen yeni nesil popülizmin
ürettiği ‘teknoloji kenti’ olarak Pendik, bu yeni ilişkileri gözlemlememize de
imkân vermektedir.”
Yeni Nesil Popülizm ve Kentsel Gerilim’de Sema Erder, yaklaşık 25 yıl önce
yaptığı Pendik araştırmasını yenileyerek, capcanlı bir kentsel değişim
hikâyesi anlatıyor. Bu hikâye üzerinden, Türkiye’nin toplumsal değişim
dinamiklerine dair keskin gözlemlerde bulunuyor.
Pendik, hızlı kentleşme sürecinin vardığı “post-kentleşme” aşamasının
hareketli bir sahnesidir. Post-kentleşme de, küreselleşmenin bir veçhesi.
Nitekim Pendik, “dünya kenti İstanbul” olgusunun bir çehresini oluşturuyor.
Sema Erder, küreselleşmenin de farklı çehreleri olduğuna dikkat
çekiyor. Pendik’in karşısına dikilen sorular, “her yer” için geçerli: “Hangi
küreselleşmeyle eklemleşmeli? Formelle mi? Enformelle mi? Yeraltıyla mı?
Hepsiyle mi?”
Kitabın önemli başlıklarından biri de, yeni nesil popülizmin bir gerilim ekseni
olarak “AK Camia” - “Beyaz Türkler” ilişkisi ve genel olarak yerel siyaset.