Yaşam döngümüz o kadar dar zaman aralığına sıkışmış ki Yaşamın kendine özgü sıkça değişen algoritmasında Her gün yeni bir heyecan, bir diriliş Belki de beklenmeyen bir çöküş Tükenip giden günler Vicdansız kalpleri es geçiyor İnandığımız her şeyi sorguluyoruz Belki dönüp geriye bakmamız bu yüzden Nedense hep güzel günleri anımsamaya çalışıyoruz Ama hiç kimse kendi çocukluğunu ve gençliğini Geri alacak kadar zengin değildir Biriktirdiğimiz kötü anılar zamanla silinse de Bizi daha dinginleştiriyor Yaşamın kıyısında sürekli dolaşıp Tutunacak bir dal arıyoruz