Göçmen bir işçi ailesinin çocuğu olarak hayatının kırık noktalarına neler yansımaz ki: Sanayi mahallesinin
kasvetli ve ekşi havası, neredeyse hiç konuşmayan bir büyükbaba, hiçbir şeyi atmayan, sürekli biriktiren bir
baba, geçmişi sorulduğunda peri masalına benzer bir hikâye anlatan bir anne, kırılan tabaklar, paramparça
olmuş duvar kâğıtları, yüzlere oturmuş bir kayıtsızlık ifadesi, burada yabancı olduğunu hatırlatan gözler,
gölgeler içinde bir yuva, sosyal utanç, toplumsal kısıtlamalar ve eşitsizlik...
Yansımalar, herkesin gördüğü ama hakkında bahsetmekten kaçındığı gölgelere dair anlamlı bir hikâye...
Ohde'nin olayları algılayışı ve bunlardan örülü bir atmosfer yaratmaktaki başarısı gerçekten olağanüstü. Elke
Schmitter, Der Spiegel

(Deniz) Ohde herkesin gördüğü ancak asla hakkında konuşmak istemediği şeyleri olduğu gibi gözlemleyip
aktarmayı başarıyor. Özellikle de kendisini işçi sınıfı bir ailenin çocuğu olarak tanımlayan herkes için bu roman,
çözümü olmayan sorunları yeniden gün yüzüne çıkardığı için rahatsız edici bir deneyim olabilir. Anna Hoffmeister
Romanı okuduğunuzda hikâyeyle empati kurmanızı sağlayan şey... her şeyden önce yazarın, anlattığı hikâyenin
olduğu gibi anlatılmasının önemine inanmasıdır. Eğer fark edilmek istiyorsanız, kendinizi rol yapmaksızın göstermek
zorundasınız. Dirk Knipphals, Die Tageszeitung
Yansımalar sessiz sakin bir hikâye, yavaş yavaş sızıyor içinize. Lili Hering, Zei Online
Deniz Ohde; sanayi mahallesinin gürültüleri ve paramparça duvar kâğıtlarıyla kırılan tabakların birbirine karıştığı
insan dostu olmaktan çok uzak bir dünyanın senfonisini dilbilimsel bir beceriyle bizlere sunuyor. Hubert Winkels,
Süddeutsche Zeitung