Mesela suyu örnek alalım kendimize. Nasıl da yolunu buluyor değil
mi? Bazen kendini debiye, bazen bir kaya parçasında kırılmaya, bazen
rüzgâra, bazen de durgunluğa teslim ediyor. Peki su akarken nerede
son bulacağını biliyor mu? Bazısı bir ırmağa karışıyor, bazısı toprağa
can veriyor, bazısı da başka bir canlıya hayatta kalması için olanak
sağlıyor ama su her haliyle akıp doğanın dengesine hizmet ediyor.
Bizler de kendi doğamızla barışmalı, kendi kazanımlarımıza
sarılmalıyız. Dans etmeliyiz ilk hangi ayağımızı atacağımızı
düşünmeden, şarkılar söylemeliyiz nota bilmeden ve varoluşumuzu
şenlendirmeliyiz. Akışta olmak kabullenmekle başlar ve sevgiye
dönüşür. Kendini, çevreni, sosyal ortamını, aileni ve senin hayatını
büsbütün oluşturan tüm yapıtaşlarını sevmelisin. Her şeye rağmen...

Murat Tavlı, kabullenmenin ve affetmenin gücünün, değişime fırsat
vermenin değerinin, sakinliğin nasıl kıymetli olduğunun, kişinin
yalnızlığının ve kendi kıymetini bilmesi gerektiğinin, gidebilmenin
gücünün, beklentilerin bizi olumsuz etkilemesine izin vermememiz
gerektiğinin, dengede olmanın öneminin, sevginin her türlü yarayı
iyileştirebileceğinin ve her zaman bir umudun olduğunun altını
çiziyor. Kişisel gelişim yolculuğunda demlenmeye hazır mısınız?