Urartu Krallığı, MÖ 9.-7. yüzyıllar arasında, Doğu
Anadolu, Transkafkasya ve Kuzeybatı İran'ı egemenlik
altına alarak 200 yılı aşkın bir süre denetiminde tutmak
için büyük çaba harcamıştır. Bölge coğrafyasının büyük
bölümü, sıradağlar ve vadilerle birbirinden ayrılmış
yaylalarla kaplıdır. Tarım potansiyeli olan verimli ovalar
sınırlıdır. Bu nedenle söz konusu bölgede yaşayan
toplumlar binlerce yıl yarı göçebe olarak yaşamış ve bir
devletin denetimine alınamamıştır. Bütün bu zorluklar,
Urartuların Anadolu'daki Demir Çağ krallıklarından farklı
olarak bölgenin sorunlarına
uygun çözümler
geliştirmesine zemin hazırlamış olmalıdır. Devletin kuruluşu ve başkent Tuşpa'nın (Van) inşa edilmesinden
sonra bu yönde bir dizi uygulamanın gerçekleştirildiği
görülmektedir.
Urartu, Doğu'da Değişim, Urartu Krallığı'nı birçok
yönüyle değerlendiren, siyasal tarih yanında dil, yazı,
sanat, din, ölü gömme biçimleri, çanak çömlek yapımı
ve Urartu dönemi yerleşmeleri konusundaki yeni
bilgileri içeren makalelerden oluşmaktadır.