Çocukluk arkadaşı Önder Pekcan, anılarında hem
Uğur Mumcu'nun kişiliğine dair ayrıntılar hem de
düşünsel gelişiminden izler aktarıyor.
Ümit Aslanbay'ın yayına hazırladığı bu çalışmada,
Mumcu'nun daha önce yayımlanmamış
mektuplarını da okuyacaksınız.
1967 Haziran'ında kapanan Yön'de yazan Uğur
Mumcu'nun, Temmuz 1967 tarihli mektubunda
Ant'a atfettiği sıkıştırılmış gibi duran sözcüğün gerekli ve bir o kadar önemli açılımı 'kısaca' budur.
'CHP ve TİP, gerisi hikâyedir.' Sonraki paragrafta bir cümle daha vardır; o da öylesine söylenmiş gibi
durur. Fraksiyonlar üstüdür... Net bir saptamayı içerir:
'Stratejimiz şu: TİP ile CHP'nin ortak noktalarını savunmak. Kurtuluş burada, öbür tarafı hikâye.'
Türkiye solunun o günlerde 'Diyalektiğin gereği!' saydığı ve sandığı bölünmenin gerçek hayat
pratiğinde ortaya çıkardığı; parçalanma, kutuplaşma ve güç kaybıdır. Mumcu'nun, 'Anamız ağlıyor...
Sindirme devri başladı. Sanırım biraz sonra da faşist cunta gelecek. Devrimciler, sosyalistler hâlâ
birbirlerine Lenin'i, Marks'ı, Engels'i anlatıyorlar. Türkiye hiç böyle günler yaşamadı' diye Önder
Pekcan'a yazacağı günlere az kalmıştır.