Riley kağıttan bir uçak yaptı. Heyecanla gökyüzüne uçurmak istedi.
Ancak uçak havalanmadan hemen önce bir kartal, Riley’in uçağının küçük olduğunu ve asla uçamayacağını söyledi. Riley bu yüzden daha büyük bir uçak yaptı.Yine tam uçuracakken bu kez de bir papağan uçağın uçmak için çok sıkıcı ve renksiz olduğunu söyledi. Riley onu da dinledi ve uçağını boyayarak daha gösterişli yaptı. Ancak kuşlar ard arda gelerek Riley’in uçağını küçümsediler. Onlara göre iyi bir uçağın nitelikleri: “daha hızlı!” “daha uzun!” “daha akıllı!”... olmalıydı.
Bu ‘daha’lar hiç bitmedi ve kuşlar Riley’in kağıt uçağını eleştirdikçe, Riley onların anlamsız yönlendirmelerini yerine getirdi. Ama bu değişikliklere rağmen uçak yere çakılıp parçalandı.
Bu durumdan bıkan ve kendine olan güveni sarsılan Riley sonunda hayallerini destekleyen, onu yüreklendiren bir arkadaşla tanıştı...Ve başarmanın olağanüstü duygusunu keşfetti.
‘Güçlü görseller eşliğinde Doerrfeld, bir kez daha kendi yolunu bulma sürecini ele alıyor, ancak bu sefer, ‘Vuuu bunu başardın!’ diyen duyguyu seslerin ritmiyle veriyor.’’ Publishers Weekly