Artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Kaderim benim için yeni bir yol çizmişti. Hayatım ev ile kitapçı dükkânım arasında geçiyordu. Bir süre komaya girmiş gibi yaşadım. Elsiz ve ayaksız gibiydim. Hırpalanmış ruhum, olmayacak mutluluklar yaşama beklentisinden çoktan vazgeç-mişti. Sabahların ve akşamların keyfini süren, aralarında şakalaşıp gülüşen insanlara gıptayla bakıyordum. Attığım her adımda Mısır’la ilgili anılarım kanıyor, tarifsiz pişmanlıklara ve kederlere gömülüyordum. Bu durumun ne bir ilacı ne de bir çaresi vardı. Nefes aldığım süre boyunca bu derdi çekecektim.