XX. yüzyılın sonlarında, dilin kültürle yalnızca bağlantılı olmadığı,
aynı zamanda dilin kültürden doğduğu ve kültürü yansıttığı düşüncesine
temellenen; dili, kültürü oluşturan, geliştiren, metinlerde saklayan bir
araç ve aynı zamanda kültürün bir parçası olarak gören kültürdilbilim
yaklaşımına göre maddi ve manevi kültürün eserleri dil vasıtasıyla
yaratılmakta, kullanılmakta ve yeni nesillere bu şekilde aktarılmaktadır.
Folklor kapsamındaki pek çok olgunun dil ve kültür odağında yaratılıp
icra edilmesi ve disiplinlerarası temellere sahip olması ile kültürdilbilimin
de başta antropoloji, edebiyat incelemesi ve çözümlemesi, sosyoloji,
sosyal psikoloji, felsefe ve teoloji olmak üzere çok sayıda disiplinin bilgi,
görüş, kuram ve yaklaşımından yararlanarak çeşitli disiplinlerle ortaklaşa
yürütülen çalışmalarda kullanılabilmesi gibi hususlar, folklor ile
kültürdilbilim arasındaki etkileşimlerin temelini oluşturmaktadır.
Lakaplar, içinde yaratılıp kullanıldığı grubun üyeleri tarafından,
taşıdıkları çeşitli işlevler doğrultusunda, dilin ve kültürün çeşitli
değişkenleri doğrultusunda biçimlendirilen kültürel iletişim formlarıdır ve
bu kapsamda antropolojik ve etnolojik, sosyokültürel, psikolojik ve sosyal
psikolojik, felsefî ve teolojik, edebî ve estetik temellere sahiptir. Bireyin
ve toplumun gündelik yaşamındaki iletişim ve etkileşimlerinin dikkat
çekici yansımaları ve bir bakıma da hafıza metinleri olan lakaplar, söz
konusu disiplinlerarası temelleriyle folklor ve kültürdilbilimin ortak
çalışma konuları arasında yer almaktadır. Bu doğrultuda çalışmada,
lakapların Türk sözlü kültüründeki ve gündelik yaşamın çeşitli iletişim
bağlamlarındaki kullanımları adbilim, kültürdilbilim ve folklor odağında,
çok yönlü ve bütüncül biçimde incelenmiştir.