Tuhafara’yı gördün mü?
O mavi gök geyiğini
Yer bakarsan ağaçtır
Geyik ki yürüyen bir ağaç değil mi?
Tuhafara her şeyin başladığı
O aykırı ayrılık ormanı değil mi?
Ve ceviz ağaçları suyun kaydedicileri
Ah toprak annelerin annesi
Taşıyıp da tekrardan mürekkep,
Bunca kaba yükü,
Atıp durur o diri yürek yine de inceliğe
İşte bunlar Tuhafara’da başladı
Hep Tuhafara’da bitti aynı anda belki de
Zaman yanılsamasında
Yeşil, mavi ve kara burada birleşti
Yaşamak orda denizde su içmek,
Akşam hüznü tenine,
Bir damla gözyaşına banmak zorun ekmeğini,
Tuhaftır, kimse görmez birbirini bu kalabalıkta,
Kimsesizdir herkes,
Bu avuntu sokağında,
Lal şehirlerde lafaza,
Körler çarşısında fenerdir...