Tarîkata Girmeyen Derviş Olamazdı. Dervişlik Dereceleri Geçilmeyince Şeyhlik Makamına Yükselinemezdi. Mürşit Ve Mürebbi Olmak Kolay Değildi. Her Yerde, Her İşte Daima Doğruluğu Telkin Etmek, Doğruya Övmek, Yalancıyı Yermek, Bütün Tarikatlarda İlk Dersti Ve Baş Öğüttü. Tekkenin Meydan Odası Sohbetlerinde Verilen Tarîkat Dersleri Ve Terbiyesi, Cemiyete Hep Bu Olgunlukta İnsan Yetiştiriyordu. Onun İçindir Ki, “Tekke Görmeyen, Tekkeden Geçmeyen Meclis Adamı Olamaz, İnsan Yüzüne Çıkamaz…” Derlerdi. Bozuntuya Doğru Gittiği Zamanlarda Bile, Bütün Terbiye Sistemi İle Ve Her Haliyle Odunu İpek Yapan Bir Teşekkül Halinde Çalışan Tekkeler Ve Tekke Çevresi, Son Yıllarda Ehliyetsiz Eller Elinde Kalmaktan, Ulvî, İnsanî Ve İctimaî Gayesini Ve Vazifesini, Yavaş Yavaş Kaybetti. Kapısı Herkese Açık Bulundurulan Tekkede İse, Usûl Ve Erkân İle Uyandırılmış Koca Bir Meydan, Ruhî Ve Ruhânî Konserler Veren Muhteşem Bir Mutrib, Bunun Yanında Hançere İhtilâli Yapan Zâkirler Korosu, Debdebeli Bir Nevbe, Yer Postları Üstünde Kurulan Ve Coştukça Coşan Bir Zikrullâh Âlemi Hâkimdi. Zikrullâh, Gönüllerde İlâhî Aşkın Çerağını Uyandırıyor, Bütün Kalpleri İmâr Ve İhyâ Ediyordu.” Ömrünü Tasavvuf Ve Tekke Hayatının Bütün Yönleriyle Kayıt Ve Tespitine Adamış Meşhur Yazar Cemaleddin Server Revnakoğlu’nun Makalelerinden Oluşan Bu Derleme Ham Ruhların Tekkelerde Pişmek Suretiyle Nasılda İnsan-I Kâmile Dönüştüğüne Tercüman Oluyor…