“Ölüm, insanlık şemsiyesi toprağa gömüldüğü zaman, rüzgâra binip sağanak olacak ve tüm
insanlık ters şemsiyelere sığınarak ölümden kaçmak isteyecek.
Rüzgâr, kucağındaki ölümle beraber ters şemsiyelere sığınmış insanların omuzlarına basarak
açık penceremden içeriye süzülecek.
Ters şemsiyeye sığınmış insanlar, şemsiyelerindeki hava deliklerini görüp rüzgârı
kovalayacaklar.
Bunu fark eden rüzgâr, daha önce açık bıraktığım sokak kapısından çıkacak ve ölümü odamda
unutarak yağmura karışacak.
Yağmuru gören insanlar, şemsiyelerini ters çevirerek her bir damlaya gereken cevabı
verecekler.
Ben de yatağımda üzerime doğru yürüyen ölüme kavuşacağım ve insanlar şemsiyeleri su
kaçırıyor diye ağlarken çoktan yağmur olacağım.”