İnsanın şiir yanını çok merak ederim. Bir yerde onu şiirden yapılma bir yaratık olarak görürüm. Mükemmelin mükemmeline de bu yaraşır sanırım. Ondandır şiire, şiir kitaplarına düşkünlüğüm, dil şenliği dizeler arasında geceli gündüzlü koşturmam… Bir yerde şiirin parıltısını insanın parıltısıdır bana göre. Varoluşsal sancının en belirgin yanı… Dahası akarı kokarı ayırt eden ince vicdanlı bir eylemlilik hali… Mükemmelin mükemmelinden söz ederken, utanç çağına getirmeliyiz sözü: İnsan müsveddesinin şiiri yok bence. Şiirsizliğin bedelini her türlü barbarlıkla ödüyoruz bugün. Sanki belli belirsiz bir karadelik girmiş aramıza. Yapay zekâyla sıradanlaşmanın seyri herkesi ürkütüyor, dehşete düşürüyor. Çanların, fenerlerin sustuğu yerde, ufuk ötesi bir ışık çakımından söz ediliyorsa, biliniz ki o şiirdir! O halde, Tam Yol Şiir’e devam!.."