"Tais", Fransız yazar Anatole France tarafından 1890 yılında yazılan bir romandır. Kitap, tarihi bir dönem
olan 4 yüzyılda İskenderiye'de geçer. Romanda, güzellik, aşk, din, ahlak ve insanın iç dünyası gibi temalar
ele alınır. Hikaye, Pafnüs adlı bir keşişin hayatı ve yaşadığı iç çatışmalar üzerinden anlatılır. Pafnüs, bir
manastırda yaşayan bir rahiptir ve manevi yönden oldukça kutsal kabul edilir. Ancak bir gün, Antinoe adlı
bir rahip tarafından, geçmişte İskenderiye'de ünlü bir kadın olan Tais'in öldüğü haberi gelir. Tais, bir
zamanlar güzellik ve aşk sembolü olarak bilinirken, sonunda manastıra sığınmış ve keşiş Pafnüs'ün
gözetiminde Tanrı'ya yönelmiştir.
Bu haber Pafnüs'ü büyük bir iç çatışmaya sürükler. Bir yandan dini inancı gereği dünyevi arzuları
reddetmeye ve keşişliğin kutsal yollarını izlemeye çalışırken, diğer yandan Tais'e duyduğu aşk ve özlemle
boğuşur. İçindeki çatışma ve karışık duygular arasında kalan Pafnüs, Tais'in ölümüne dair gerçekleri
öğrenmeye çalışırken, kendini ve hayatı sorgulamaya başlar. Roman, aşk ve dini arayışın karşı karşıya
geldiği insan doğasını ve çelişkilerini, güzellik ve ahlak arasındaki ikilemleri ele alarak derin bir psikolojik
çözümleme sunar. Aynı zamanda, insanın içsel yolculuğunu ve manevi büyümeyi eleştirel bir perspektiften
yansıtır. "Tais", sanatsal anlatımı, zengin karakterleri ve derin düşünce öğeleriyle edebiyat dünyasında
önemli bir yere sahip olmuş bir klasik romandır.