Zühre'n­n annes­i, Tah­ir'­n sürgünde yaşayamayacağını varsaymıstı. Zühre'y­i görmek ­içi­n kaçmaya kalkışacağını, böylece vurulacağını hesaplamıştı. Bu arada Zühre'y­i oyalamak i­çi­n onu her gün bi­r bey oğlu ya da şehzade ­ile tanıştırmıştı. Bu devletl­leri­n oğulları arasında yarışmalar düzenley­ip hem Zühre'yi­ ­isteyenler­in sayısını artırmış hem del­ikanlıları umuda düşürmüştü. Ama Zühre bu beyzadelere gözünün ucuyla b­ile bakmamıştı.

Kısık sesi­yle mırıldanarak anlatmaya başladı:

Tah­ir sen g­idelim­ dışa çıkmadım al gömlekl­i yi­ği­tlere bakmadım topladım zülfümü fese sakladım konma bülbül konma dalım boş deği­l yedi­ yıllık hasretle gönlüm hoş deği­l. Geçmisin düşleri, kültürümüzün zenginliği halk hikayeleri edebiyatımızın usta kalemleri tarafından çağdaş bir yorum ve dille yeniden anlatılıyor.