Köle efendisinin, parya Brahman´ın, köylü toprak sahibinin, işçi patronunun karşısına çıplak yüüyle çıkmaz çoğunlukla. Ezen de ezdiğiyle yüleşmez doğrudan. Kişisel iktidar ilişkileinde, aslında hiçbir iktidar ilişkisinde "yüz" yoktur. Ancak karşı tarafın siz izemediğinden emin olduğunuz anlarda çıkardığınız maskeler vardır. Herkes rol yapar ve herkes herkesin rol yapmakta olduğunu bilir. Hakim olan güçlülük ve alicenaplk; tabi olan, rı gösterme ve itaatkarlık rolü oynar.
J.C. Scott, Tahatkküm ve Direniş Sanatları´na, "Akıllı köyl, büyük efendinin karşısında yerlere kadar eğilir; ama sesszice osurur" diyen bir Etiyopya atasözüyle başlıyor. Scott, hakim olanlarla tabi olanların oynadıkları kamusal roller ile "sahne arkasında" takındıkları alaycı ve intikamcı eda arasındaki etkileşimi araştırıyor. Tabi grupların direnişlerini, kılık değiştirmiş biçimlerde, kamusal senaryoya sokmak için kullandıkları stratejileri inceliyor. Bu grupların görünüşteki sessizliklerini, içinde yaşadıkları tahakküm sistemini "doğal" karşılayıp onaylıyormuş gibi görünmelerini açıklamak için geliştirilen hegemonya ve "yanlış bilinç" kavramlarını kıyasıya eleştiriyor. Ona göre kamusal alanda oynanan bu oyun, zilenleri asıl gerçeği kavrayamamalarına yol açan "gerçekliğin çarpıtılmış bir biçimi" denebilecek bir görüntüden ibaret değildir. Neyin ne olduğunu gayet iyi görür ezilenler. Kamusal senaryodaki rol bölüşümü aslında örtük bir savaş cephesidir. Taraflar ani akınlarla karşı tarafın kararlılığını ve ondan neler elde edebileceklerini sınar ve belli mevziler kazanırlar hep. Dedikodu, söylendti, hırsızlık, şakalar, karnavallar, halk masalları ve şarıklar bu sınamanın aktığı kanallardır. Kimi kuramcıların sandığı gibi, bunlar güçlülerin kasten göz yumduğu, basınç azaltıcı "emniyet supapları" falan değildir. Gizli senaryo, pratik direnişin ikamesi değil; orunlu bir koşuldur. Scott buna "altpolitika" der. Bütün bu tezleri soyut bir teorik çerçeve içinde değil, dünya tarihinin vecğrayasının olağanüstü genişlikte bir bölümünden ve Gombrowicz, Sofokles, Orwell, Zola ve Balzac gibi edebiyatçılardan aldğı örneklerle anlatıyor Scott.
Gerçek bir "ufuk turu." Tarih artık sadece kazananların yazdığı bir şey değil.