Tanınmış ressam Zefire canlı modellik yapan Nazire, hayatyla da bir yazara konu olursa neler yaşanır?
Beyoğlunda nostaljik bir otelde bu uç kişi arasında başlayan garip olaylar sırasında yazar, romanı için taslak ustune taslak karalayıp durur. Ressam ise kendisine poz veren Nazirenin yerinde ona çok benzeyen gizemli bir hayalet görerek ardına duşer. Bu hayalet, Nazirenin çoktan sildiği geçmişinden gelmektedir: Böylece unutmak istediği bir aile dramını sonradan yaşayarak hayatında bir sınıra gelecektir...
Bu romanda okuyucuyu alışılmadık bir son beklemektedir.
Kuşkusuz, benim Zefirin bulduğu ve kendisine modellik etmesini istediği genç kadının ardına duşmem (olayların başını anımsayalım), mektuplaşmamız sırasında daha yakından tanımaya başladığım onu kendi romanım için canlı model haline getirmeye çalışmam (bu duyulmadık, benzersiz olay) Zefirin işine bir nazire yapmamdan başka bir şey değildi. Zefir beni etkilemişti, kuşkusuz ona özeniyordum. Fakat aynı zamanda bu işte Zefire yapılmış bir ithaf olsa bile ondan ayrıldığımı duyuyordum. Ben Nazireye ölu gibi poz verdirmek şöyle dursun! asla poz verdirmediğim gibi, tam tersine... Nazire benim için, kalemimin ucundaki kadındı ve kalemimi o oynatıyordu.
Başarabilirsem romanımı yaşamın kendisine yazdıracaktım. Ortaya bir yaşam
çıkacak: sıradan yaşamla titreşim halindeki başka bir yaşam.