Fransız edebiyatının esrarengiz yazarı, kuramcı ve filozof Maurice Blanchot, olağan hikâye
anlatımına meydan okuyan metinleriyle edebiyat ve felsefe arasındaki sınırları ortadan
kaldırmıştır. Eseri başta Hegel'le, sonra Heidegger, Nietzsche, Levinas ve Bataille'la diyalog
oluşturur. Blanchot'yu okumak, dilin kafa karıştırıcı gücüne derinden ve isteyerek teslim
olmaktır. Onu okumak, ruhun konuştuğunu ilk kez duymak gibidir. 63 yıl önce yazılmasına
rağmen Son İnsan postmodernizmin yenilikçi bir eseri olarak var olmaya ve okurlarıyla
cesur bir okuma deneyimi için buluşmaya devam ediyor.
Kırılmış bir insan mıydı? En başından beri hep çöküşte miydi? Ne bekliyordu? Neyi
kurtarabileceğini umuyordu? Onun için ne yapabilirdik? Her sözümüze bu kadar açlıkla özlem
duymak niye? Bütünüyle mi bırakıldın? Kendin için konuşamaz mısın? Senin yokluğunda biz
mi düşünmeliyiz, senin yerine biz mi ölmeliyiz?