Ey unutkan ve kendine meyleden kalbim! sen söyle benim bu yağmurdan nasıl kurtulacağımı benim mürşidim sen isen, şimdi sen söyle uzak kalmasaydım kiminle kirlenirdi toprağın yüzü tükenirdi göğüsümden terleyerek uzaklaşan hüznün yürüyüp kalırdım ufukta daralan raylarda. şimdi kan kırmızı şafak renginden nasıl çıkarayım seni bir trenin karanlıktan ışığa uzamasına şaşırsam da parmaklarımın ucuyla tutup nasıl çıkarayım seni şayet bir şafak vaktinde yakalasam kanın sıcaklığını ışık oyunları nasıl kışkırtır aklımızı resimlerde sen söyle ey benim mürşidim, şimdi sen söyle.