Temuçin Tüzecan, an itibariyle 60 yıllık hayatının son düzlüğüne romancılığı sığdırmakisteyen bir gazeteci, radyocu, televizyoncu, gazete yazarı, okur temsilcisi, şirket yöneticisi,Ütay ile Piraye'nin babası, Ebru Bakkaloğlu Tüzecan'ın da kocası.Halen ev erkekliğini ve yazmayı gerçek bir iştiha ile sürdürüyor.Tüm hayatını yazının değişik şekillerini üreterek kazanan bir kalem işçisi ve Sınır Taşı 49aslında yazdığı ilk roman da değil, diğerlerini yıllar önce çöpe attı. Şimdi bu kararının doğruolup olmadığını sorguluyor.İyi romanın iyi çay gibi, malzeme kalitesi ile yazarın demlenme süresi arasındaki hassasdengeye dayandığını, romancının yaşadığı çağın ve parçası olduğu insan topluluğununhakikatlerini yansıtmaya çabalayan bir kişi olması gerektiğini düşünüyor.Tarafları açısından yersiz, sonuçları açısından çok tehlikeli ve aslında tabii ki anlamsız birsavaşın sonuçlarını Türkiye-Irak sınırında 30 yıl önce izleyip, haberleştirmenin şekillendirdiğibir hayatın izlerini taşıyor Sınır Taşı 49Türkiye açısından Körfez Savaşı, uzun Birinci Dünya Savaşı'nın bir aşaması hâlâ. Kürt Sorunuda bitmeyen Büyük Savaş'ın bir türlü kapanmayan kanlı kapısı.Bu, oyuncuların refleksleri bir asırdır değişmediği için değil mi?Farklı refleksler de geliştirilebileceğinin romanı Sınır Taşı 49, en azından o hedef ile yazıldı.