Sadece Fransız edebiyatının değil, Avrupa’nın kötü ço¬cuğu Michel Houellebecq, yapıtlarında toplum yaşa¬mının hedonist ve ekono¬mik yanlarını en kötümser uçlarına götürerek geleceği bugüne, bugünü geleceğe taşıyan âdeta ka¬ranlık bir kâhin. Cüretkâr tahminle¬rinden nasiplenmeyen alan yok: Bi¬lim, seks, sanat, siyaset, din. Bu sa¬yede de 2002’deki Uluslararası Dub¬lin Edebiyat Ödülü’nden 2010’daki Prix Goncourt’a kadar yeteneğinin karşılığını bol bol aldı; Serotonin’le yine 2020 Booker adaylarındandı.

Fransız Tarım Bakanlığı’nda zi¬raat mühendisi olan Florent-Claude Labrouste, çalışma hayatın¬dan, kadınlarla ilişkilerin¬den ve yeni Avrupa’dan sıkılmış kırklı yaşlardaki müzmin bir bekârdır. Ken¬disini memleketinde kaybet¬me arzusuyla otomobiline atlayıp yola çıkar, kullandığı antidepresa¬nın da etkisiyle her şeyi libidosun¬dan azade görmeye başlarken yeni toplumun huzursuzluklarından ve eski dostlarıyla sevgililerinin dönü¬şümlerinden etkilenecektir.

Protestolarıyla Fransa’yı sarsan Sarı Yelekliler hareketini öngören Serotonin, yazarının kehanet yete-neğinin rafine bir örneği, bir tür zamane Ölü Canlar’ı.

“Kaybeden beyaz erkek: Houellebecq’in yeni romanı, Fransız memnuni¬yetsizliğini öngörüyor.” —THE GUARDIAN

“Provokasyonlarına rağmen romantik ve hüzünlü fikirlerin romanı; Houellebecq gezgin ozanlar gibi kayıp aşkların şarkılarını söylüyor.” —RACHEL KUSHNER