“Ben bir yaşam sanatçısıyım; benim sanat eserim yaşamımdır.”
Robin SHARMA

“İnsan olmak çok zor. Doğduğu andan itibaren kendi türünün kurduğu dünyada ayakta kalıp, bu dünyada anlamlı bir hayat sürüp, kendinden başkaları için de faydalı olup, en azından ailesi için bir farklılık yaratıp ahir ömrünü huzur ve hedeflerini tamamına erdirmiş olmak hiç kolay değil. Hatta milyonlarca insan bunu yapamadığından, bir türlü akıl listesindeki en azından birkaç maddenin üzerini çizemediğinden şikâyetçi. Kimi bir ömür boyu üniversiteye gitmediği için hayıflanıp, kırk yaşından sonra sınavlara girene özenip, bir gün sınavlara girmeyi düşlüyor. Kimi İstanbul’da yaşadığı halde, “Ben hiç Burgazada’yı görmedim,” deyip bir vapurla kırk dakika sonra ulaşılabilecekken hayıflanarak bir sonraki seneye bırakıyor. Ya da çoğu insan her pazartesi diyete başlamak, her tatilde sosyal medya detoksuna girmek, her yılbaşı hazırlanan hedef listelerini o sene tutturmak istiyor. Ama çoğunlukla olmuyor. Bu arzularını gerçekleştiremeyen ve sürekli dilinde olan insanlara neden olmadığını, yapamadıklarını sorsak aşağıdaki cevaplardan birini ya da birkaçını almamız olası:
“Yaş kırk oldu, benden geçti artık.”
“Çoluk çocuk var, onların ihtiyaçları var, bu saatten sonra zor artık.”
“Millet beni ayıplar.”
“İşten güçten vakit mi kalıyor, eve yorgun argın geliyorum.”
“Bende şans mı var!”
“Şöyle kenarda bir para olsa, her şeyi bırakıp bunun peşinde koşarım ama neredeee!”
“İradem zayıf, kendimi tutamıyorum, odaklanamıyorum.”
“Anam/babam/eşim engel oldu.”
“Hep talihsizlikler beni buldu.”
Peki, yapanlar nasıl yapıyor?..”