Yazar bu çalışma ile birlikte İstanbul’daki Ugandalı kadın seks işçilerinin deneyimlerini toplumsal
cinsiyet lensleri ışığında değerlendiriyor. Bunun yanı sıra Sahraaltı Afrika ülkeleri üzerinden
gerçekleştirilen göçün “Kadınlar neresinde?”ye de cevap aranıyor. Kişilerin anlatılarından, tavır ve
duruşlarından daha detaylı bir şekilde anlamaya yardımcı olabilecek bir araç olan niteliksel yöntemle
büyük genellemeler yerine direnişin en iyi gözlemlenebileceği “küçük görünen kişisel deneyimlerin”
peşine düşüyor. Fakat çalışmada “tahakküm karşısında siyah kadını, siyah kadın karşısında
tahakkümü” nereye koyacağını sorgularken Tarlabaşı’ndan Aksaray’a uzanan örneklem alanında
“direniş ve gizli senaryolarını” merkeze yerleştiriyor.
Siyah Ugandalı kadınlar neden teslim olmuş gibi görünüyorlar?
Sessizlik direnişe nasıl dönüşebiliyor?
Batı geleneği ve pratiğinde sese biçilen değer hangi noktada körleşmeye neden oluyor?
Toplumsal cinsiyet lenslerimizi takıp direnişi yeniden düşünelim.