Seke Seke Ben Geldim dizisinin dördüncü kitabında M. Kayahan Özgül, ince eleyip sık dokumayı, küçük şeylere
titizlenmeyi önemseyen, hattâ bunu karaktere dönüştüren bir yol izliyor. Mikro eleştiri olarak da adlandırılabilecek
sekmeleriyle kimi zaman geçmişi şimdiye taşıyor, kimi zaman da şimdiyi geçmişe ekliyor.
Yazıldığı düzen içinde okunacak bir kitap Sekmeler: okuruna göre, baştan sona da gidilebilir, ortalardan başa ve oradan
sona ve tekrar ortalara doğru da. Metnin hazzı da bu seke seke okumayla belirginleşiyor. Nereden nereye
sekilebileceğini görmek için şunlar anılabilir: Abdülhak Hâmid'den Andy Warhol'a, Hüseyin Siyret'ten Köroğlu'na,
Lewis Carroll'dan Melih Cevdet'e, Yunus Emre'den Charles Vernay'e, Neyzen Tevfik'ten Elsa Lindberg'e, James
Joyce'dan Müftüoğlu Ahmed Hikmet'e, Nurettin Nart'tan Ali Rûhi Bey'e, Nâbi-zâde Nâzım'dan Victor Hugo'ya, Zeki
Müren'den Yaşar Kemal'e, Aleksander Puşkin'den Hüseyin Nihal Atsız'a, Althusser'den Basri Gocul'a, Shakespeare'den
Ömer Seyfettin'e; Yatık Emine'den gözlük merakına, şiiristandan Osmanlı'da bilimkurguya, romanda vignetteten
muammâ geleneğine, erotizmden tabut küplere, poetikalardan sanatta gözün belirişine, Mark Twain Derneği'nden
belge-mektuplara, deneysel şiirden Türk romanında Kürtlere, Servet-i Fünûn dergisinden edebiyatta millîlik söylemine,
kadın ağzı söyleyişten tefrika yayıncılığına, Hyde Park'tan piyano ile tanışmaya, şiir dilinden emojilere, ayvatüyünden
fiktif metne, bohemden şairin soyunmasına...
M. Kayahan Özgül, Seke Seke Ben Geldim Sekmeler-IV'te de bacak kasları güçlü ve bir o kadar da uyanık okura geniş bir
alan açıyor.