İstisnalar dışında dünyanın bütün kadınları doğurgandır. Her çiçek sarardığında bir tohum bıraktığı gibi arkasında, her kadın da başka bir kadın dünyaya getirerek tohumlar bırakacaktır insanlığın yüreğine. Bir yaşam ortaklığı bu; büyümek için dünya ortaklığının... Sözün özü şu; doğduğu andan itibaren adım adım yokluğa giderken, bir varlık bırakmak ardı sıra...

Bize sorulmadan, fikrimiz alınmadan destursuzca başka birinin hayatıyla hayatımızı birleştiriyorlar. Daha kendimizi tanımadan, bilmeden, başka birini buluyoruz hayatımızda. Varlığımızın bile farkında olmadan ömür tüketiyor; tükenerek var olmaya çalışıyoruz. Bu hayatta var olmak ister misin, sorusu da kimselere sorulmuyor! Sonra da kader deyip oturuyorlar kerevete. Onlar ermiş mi oluyor muradına?