“Görmek" önce kendinizle aranıza koyduğunuz mesafeyle ilgilidir. Bu mesafenin gerekliliğini algılayamayan kişi duygu ve düşüncelerini her şeyin üzerinde görür ve kendinin altında bir yerde sadece bakar gelen geçmekte olan her şeye.

Bu bakmalardan vardığı "yer"lerin, "anlam"ın hareket içindeki karşılığından kopar ve artık ne yazsa ne anlatsa kendine varacaktır ve kendine vardığı yer kadar olacaktır dünya, bu koca taş; aldatan bir darlık! Mehmet Rayman kendinin kıyısında bir yerde sokağa bakıyor, hayata. Kendinde olanın anlamını (kendinden kopmadan) "öte" de arıyor, sorguya açıyor. Okuyucu, şairin "BEN" le arasında bıraktığı bu boşlukta kolayca yer bulup ortak olabiliyor bu arayışa, bu sorguya. Şiir güzel bir yolculuğa dönüşüyor böylelikle, harekete dahil oluyor. Yolun sonunda şair; görülmüştür, pembe zamanlar içinde. “