Ernest Mandel'in ifadesiyle polisiye romanların tarihi suçun tarihidir; ama aynı zamanda az önce sözünü ettiğim çatışmalı fikirlerin, fikirden ziyade karmaşık duyguların da tarihidir. Chesterton'ın polisiyelerinde modernizmin çelişkilerinin hem düşünsel hem duygusal karşılıkları vardır. Bir yandan büyüme ve gelişme bir yandan gelişmenin insanda, toplumda, kentte ve doğada yarattığı tahribat... Kentlere yığılan yoksullar ordusu... İnsanı suça, kötülüğe iten ekonomik koşullar... Açıkçası tam da polisiye edebiyata uygun kaygan ve tekinsiz bir zemin... Chesterton polisiyelerinin temelleri işte böyle bir tarihsel, toplumsal zeminde atılmıştır.

Gilbert K. Chesterton gibi iyiliksever ve kibar bir insanın, aynı zamanda olayların dehşetini de duyumsayan anlaşılmaz biri olduğunu iddia etmek şaşırtıcı olabilir; ama yapıtları, kendi istemi dışında da olsa, bunu doğrular niteliktedir... Yazın sanatı mutluluk biçimlerinden biridir; belki de hiçbir yazar bana Chesterton'ın yaşattığı kadar mutlu saatler yaşatmamıştır. İlahi Komedya'ya esin kaynağı olan teolojiyi nasıl paylaşmıyorsam, Chesterton'ın teolojisini de paylaşmıyorum; ama öte yandan bu teolojilerin o eserlerin yaratılmasının koşulu olduğunu da biliyorum.
-Jorge Luis Borges-