Ellerinde büyüdüğüm dedem ile anneannem, daha sonra tanıdığım babam ve yeterince anlayabildiğimi hâlâ söyleyemeyeceğim annem Kendilerini, kuvvetle ihtimal veririm ki, alelade bulmazdınız. Biyografileri yazılacak kadar önemli bir hayatları olmadı. Çok enteresan hadiseleri yaşamış ve bunun neticesinde şöhret kazanmış da değillerdi.
Yine de yazdım üzerimde derin izler bırakan bu insanları.
Dedemin ve anneannemin şahsiyetlerinin teşekkülünde hem Osmanlı döneminde edindikleri geleneksel kültürümüzün, hem de Cumhuriyetimizin kuruluş yıllarında iyice ön plana çıkan Batı kültürünün payı vardı. Onlar Tanzimatla hız kazanan Batılılaşma maceramızın Cumhuriyetle birlikte şahikasına çıkmasını bütün serencamı ile birlikte yaşayan kuşağın insanlarıydılar.
Dedemin, anneannemin ve Atatürkün hayatta iken Ey Türk Gençliği diye hitap ettiği gençlerin arasında yer alan babamın Osmanlıdan Cumhuriyete geçiş döneminin yarattığı insan tipini bütün özellikleriyle birlikte birebir temsil ettiklerini söyleyemem. Söyleyemem, ama başka bir ülkede, başka bir kültür altında yetişmediklerine göre, yine de o geçiş döneminin mahsulüydüler. Hayatının ilk kısmını Türkiyede, daha da uzun olan ikinci kısmını Amerikada geçiren annemi ise hiçbir sınıflandırmaya tabi tutamıyorum.
Hatıralarımı işte bu insanların şahit olduğum hayatları ile ve o yılların Türkiyesi ile sınırlandırdım. Bu arada, tanıma talihine eriştiğim akrabalarını ve ahbaplarını ihmal etmedim.