Howienin kafasında bu denizin bir görüntüsü belirdi. Jo-Bethle paylaştığı kısa rüya sırasında orada süzülmüştü. Nazik bir dalgayla taşınmışlardı, saçları birbirine karışarak, bedenleri birbirine sürtünerek. Aşinalık, korkularını yatıştırdı.
o denizde bir de ada vardır.
Howie, çok uzaktan da olsa onu gördü.
Adı Ephemeris.
Güzel bir sözcük, güzel bir yer. Tepesi bulutlarla perdelenmişti ama etekleri aydınlıktı. Güneş ışığıyla değil, nurla.
Orada olmak istiyorum, diye düşündü Howie, Jo-Bethle beraber orada olmak istiyorum.
Unut onu.
Bana orada ne olduğunu anlat. Ephemeriste ne var?
Muhteşem Gizli Gösteri, diye karşılık verdi babasının düşünceleri. Onu da üç kez izleriz. Doğumda, ölümde ve hayatımızın aşkıyla yan yana uyuduğumuz ilk gece.
Jo-Bethle gittim ben! Oraya süzüldük, birlikte.
Hayır.
Evet. Bu da onun hayatımın aşkı olduğu anlamına gelir. Kendin söyledin.
Ben onu unutmanı söyledim.
Hayatımın aşkı o demek ki! Tanrım! Demek öyle!
Jaffın peydahladığı bir şey âşık olunamayacak kadar lekelidir. Yozdur.
O hayatımda gördüğüm en güzel şey.
Seni reddetti, diye anımsattı Fletcher.
Ben de onu geri kazanırım öyleyse.
Korku romanı ve sürrealist edebiyatın unsurlarını birleştiren Clive Barkerın kitapları, Stephen King ile Güney Amerikalı romancı Gabriel García Márquezin harmanıdır. Onun yarattığı dünyada en amansız korkularımız, kendi düşlerimizdeki gibi su yüzüne çıkar.
Boston Herald
Dâhiyane bir yetenek... Tekinsiz olanı hiç kimse Clive Barker gibi yazamaz.
City Limits