Biri yaşlı öbürü genç iki çınar arasında kapısı olan bir meyhaneydi bu. Adı, Merhaba. Giriş kapısının yanlarındaki iki çınarın biri küçük, öbürü büyük ve görkemli. İsimleri de baba çınar ve yavru çınar. İlk gidişimde gördüm ki, içeri girenlerin hepsi sağdaki yavru çınara eliyle bir öpücük konduruyor. Ve içeri girerken hepsi boşluğa Merhaba! diyor. Duyulan Merhaba!ya içeridekiler de Merhaba! diye karşılık veriyorlar. Böylece anlaşılıyor ki, öpücüğü koyup Merhaba! diye girenler eski; demeyenler ise, benim gibi, yeni müşteri. Hayattan samimiyetler biriktirdi Suat Sezer... Yaşanabilirlikleri kadar yalın anlar, uzaklıkları kadar yakın insanlar, gerçeklikleri kadar sıcak sohbetler topladı... Dile döktü onları yıllar boyunca, azar azar... Şimdi, her biri beklenmedik bir sıcaklıkla size ulaşan, içinize işleyip orada kalan tüm bu öyküler, Merhaba Meyhanesinde...

Bir okuru olarak bu kitap benim için, Suat Sezerin merhabasıdır... (Sunay Akın)