Türkiye, gelmiş geçmiş en büyük yıkımlardan birini yaşamaktadır. Ulusal varlıklarımız, yeraltı ve yerüstü kaynaklarımız yabancı sermayeye, yabancı madencilik şirketlerine pazarlanabilmektedir. Emperyalist Avrupa Birliğinin dayattığı uyum adı altındaki yasalarla Türkiye, topraklarını, madenlerini ve zenginliklerini işletme hakkı, mülkiyet hakkı gibi tartışmaların konusu haline getirebilmiştir. Türk mühendisleri, Türk şirketleri her türlü yerli çaba desteksiz bırakılmakta ve yabancı şirketlerin kapitalist hâkimiyet alanlarında satılabilir değişkenler olarak, kaynaklarımız günübirlik politikalara hapsedilmektedir.
Çevresel sorunlar olarak dillendirilmeye çalışılanların, yapay gündemler, ajitasyon politikaları ve Türkiyeyi kültürel Vandalizmle suçlamak ötesinde bir anlamı bulunmamaktadır. Bilim insanları bağımsızlık birinciyle çalışmalarını sürdürmekte ve ne yazık ki sabotajlarla, elektronik harp temelli yeni nesil suikastlarla yok edilebilmektedirler.