Bu kitabın hazırlanmasında, anadilleri Lazca olan M. Yılmaz Avcı ve Nizamettin Alkumru´nun çocukluklarında büyüklerinden duydukları masalların yanı sıra, Lazca metinleri aktaran Georges Dumezil´in Contes Lazes (Paris, 1937) ve Documents Anatoliens- IV (Paris, 1967): Guram K´art´ozıa´nın Lazuri T´eksfebi (Tbilisi, 1972) ve Lazuri T´ekst´ebi- II (Tbılisi. 1993) ile Natela Kutelia , Sergi Cikia ve Zurab Tandilava´nın Lazuri P´aramitepe (Tbilisi, 1982) adlı kitaplarından da kaynak olarak büyük ölçüde faydalanılmıştır. Bu yönüyle de kitap, kolektif bir çalışmanın ürünüdür. Belirtilen kaynaklardaki Lazca anlatımlar, gözden geçirilmiş ve mümkün olduğu ölçüde de Türkçe karşılıkları verilmeye çalışılmıştır.

Kitapta karşımıza çıkan kişiler, ilişkileri ve verilmek istenen dersler, aktarıcı kişilerin yaşadıkları dönemlerin üretim, mülkiyet ve paylaşım ilişkilerin ışığında değerlendirilmelidir.

M. Yılmaz Avcı´nın emek ve sabırla yayına hazırladığı bu çalışma, Lazca öğrenmek veya Lazcalarını geliştirmek isteyenler için kuşkusuz önemli bir kaynak.

Lazca (Lazuri Nena/ Ç´anuri Nena), Gürcüstan´ın Batı bölgesi olan Megrelya´da konuşulan Megrelce (Margaluri Nina) ile yakından ilişkilidir. Lazca, tarihsel olarak Rize´nin Pazar (Atina), Ardeşen (Art´aşeni), Çamlıhemşin (Vija), Fındıklı (Vitse), Artvin´in Arhavi (Arkabi) ve Hopa (Khope) ilçelerinde; Aç´aristan´ın Batuni kenti civarında: Apkhazeti´de ve Doksanüç Harbinden (1877-1878) sonra, Osmanlı yönetimi dışında kalan topraklardan göç ederek Akçakoca, Karamürsel, Sapanca, Yalova vb. muhacir yerleşim merkezlerinde topluca yaşayanlar arasında konuşulmaktadır. TRT, 7 Haziran 2004 tarihinden itibaren beş anadilde radyo ve televizyon yayınlarına başladı; ancak anti- demokratik bir tutum sergilenerek günümüze kadar Lazca radyo ve televizyon yayınlarına başlanmadı.