Kurmacanın Peşinde, Türk edebiyatının hikâye ve roman birikimini merkeze alan bir çalışma. Kitapta, önce kurmaca ve gerçeklik ilişkisi değerlendirilerek kavramsal çerçeve çiziliyor. Ardından Ahmet Mithat Efendi'nin roman yazma yöntemi, hikâye tekniği bakımından Letâif-i Rivâyât, erken dönem Türk modernleşmesinin Araba Sevdası üzerinden yorumu, Halit Ziya ile Mehmet Rauf'un hayatları ile romanları arasındaki ilişki, hikâyede üstkurmacanın hikâyecilik dersi olarak belirişi, postmodern anlatılarda modernizmin eleştirisi ve Hüseyin Cahit'in divan şiirinin sevgili tipini parodileştirdiği Nadide adlı romanı, kavramsal çerçevenin ufku doğrultusunda değerlendiriliyor. Ayrıca bir romana adının nasıl verildiği, Tanzimat'tan günümüze edebiyatın popülerleşmesini sağlayan gazete-edebiyat ilişkisi, Mevlana'nın Mesnevisindeki hikâyelerin kaynakları ve Doğu hikâyeleri de peşine düşülen kurmaca metinler olarak öne çıkıyor; unutulan kurmaca metinlerden Teşebbüs-i Şahsî, Beyaz Zambaklar Ülkesinde ve Serbest İnsanlar Ülkesinde de yeni bir dikkatle ele alınıyor. Selçuk Çıkla'nın zengin bir kaynak taramasıyla oluşturduğu Kurmacanın Peşinde - Hikâye ve Roman Yazıları adlı çalışması, kuram ile edebiyat tarihinin metinler merkezinde buluştuğu bir kitap olarak belirginleşiyor.