KÜRESELLEŞME TEKNOLOJİK YETENEK VE TÜRKİYE
Teknolojik yeteneğin günümüzde sosyokültürel yapıyı oluşturan en önemli unsur olduğu ve teknoloji üretebilmenin olmazsa olmaz koşulu olduğu anlaşılmıştır. Güney Kore’nin ekonomik gelişmesini inceleyen tüm çalışmalar, kısa zamanda teknoloji geliştirme yeteneğini kazanmalarına yoğunlaşmış ve buna yol açan etkenler üzerinde durulmaya çalışılmıştır. Gerçekten de teknolojik öğrenme sürecini çok kısa sürede geçerek kalıcı bir şekilde teknoloji geliştirme yeteneği kazanmış olan Güney Kore bir anlamda Türkiye’nin geçmişte uygulamış olduğu teknolojik öğrenme yöntem ya da yöntemlerini kullanmış olsa da bu yöntemleri kendine uyarlayarak daha iyilerini geliştirebilmiştir. Zira Türkiye’nin tersine mühendislik ve teknolojik öğrenmede önce uçak Sanayinden başlama politikası ile ABD’nin teknoloji geliştirmede önce otomotiv sanayinden başlama politikalarını harmanlayarak kendine özgü bir teknoloji geliştirme patikası oluşturabilmiştir.
Türkiye ise uçak sanayi ile başladığı teknolojik öğrenme ve teknoloji geliştirme çabasını yarım bırakarak, ancak burada elde ettiği teknik bilginin ve teknolojik yeteneğin bir kısmını otomobil sanayine aktararak teknoloji geliştirme çabasına burada devam etmeye çalışmıştır. Bu süreç ise lisans anlaşmaları yolu ile montaj sanayi oluşumuna dönüşmüştür. Bu yaklaşım da kısmen teknolojik yetenek edinimine yol açmışsa da bir türlü teknoloji geliştirme yeteneği kazanılamamıştır.
Yerli otomobilin seri üretimine geçilebildiği günümüzde hala çok yolumuz vardır. Çoklu kaynaktan teknoloji transferi ile üretilmiş olan TOGG otomobilinin üretiminde kullanılan yöntem, 1966 yılının aralık ayında üretime geçen Anadol otomobillerinin üretiminde kullanılmış olan yöntemi anımsatmaktadır. Teknoloji geliştirme yeteneği açısından Türkiye’nin bu halinin ise sosyo kültürel yapının uyum sağlayacak ölçüde yeterince gelişmemiş olmasından kaynaklanmaktadır.
Dr. Sıtkı Selim Dolanay