Peygamberimizin yaşadığı dönemde Lat, Menat ve Uzza gibi bir takım şefaatçiler olduğu inancı vardı. Günümüzde ise bu şefaatçiler yerini; peygamberlere, âlimlere, evliyalara, şehitlere bırakmış durumdadır. Böylece, yalnız Allah’ı veli edinmesi gereken Müslümanlar, binlerce şefaatçi edinmiş oldular. Şefaat müşriklerin en yaygın şirk koşma aracıdır. Müşriklerin Allah’ı gereği gibi takdir edememeleri ve O’na yeterince güvenmemeleri sonucunda ortaya çıkan şefaat inancı, dün olduğu gibi bugün de varlığını sürdürmektedir. Değişen ise sadece şefaatçilerin isimleri olmuştur. Günümüzde özellikle Ramazan Ayında camilerin mahyalarını süsleyen ‘’Şefaat ya Resulullah’’ lafzı şirktir. Şefaatin tümü sadece, yargı gününün tek sahibi olan Yüce Allah’a aittir. Ayetler çok açık şekilde, Allah ile birlikte şefaatçilerin olduğuna inanılmasını şirk olarak nitelendiriyor. Kitapta bu önemli konuyu ayetler eşliğinde, sade bir dille ve detaylı şekilde işliyoruz. Ali İmran:128 Tevbelerini kabul etmesi veya işledikleri zulümden dolayı onları azaplandırması seni ilgilendirmez. Son sözü infitar 19 söylesin! İnfitar:19 O gün kimsenin kimseye yardımı dokunmaz. O gün tüm kararlar yalnız ALLAH'a aittir.