Evet ben bir korkuluğum. Ben hayatı talan edilmiş ve yıpranmış bir korkuluğum. Kendilerinden kaçmak için insanlar tarafından bana verilen cezanın kurbanıyım. Biraz sonra bu cezanın son bulacağını biliyorum. İnsanlar suçlarını yıkacak yeni bir kurban bulmak zorundalar. Onu da benim gibi yaşamdan soyutlayıp pisliklerini üzerine atacaklar. Ellerini ve ayaklarını çivileyip çarmığa gerecekler. Sonra da karşısına geçip izleyecekler. Benim gibi onu da günahlarına kurban edecekler.
Vakit geldi öyle mi? Sana daha önceden var olmak için bir varlığın, varlığını tanıması gerektiğini söylemiştim. Pencereden içeriye girip omzuma konan şu küçük kelebek, benim varlığımı tanıdı ve beni tamamladı. Birazdan benim omuzumdan havalanıp içeriye girdiği pencereden tekrar dışarıya çıkacak. Kısacık ömrüne rağmen benim varlığımı geçtiği yerlere dağıtıp beni hiçliğimle ölümsüz kılacak. İşte benim yüreğimin sesi o kelebeğin ayaklarıyla bir papatyaya emanettir.