Diyarbakır'ın Karaağaç Köyü Kuran Kursu'nda can veren altı çocuk;
tarikat şeyhleri tarafından kutsanmış 'imansız' bir piyasanın ve bu kuralsız
piyasada bozdurulmuş kör bir inancın kurbanlarıydı. Karaağaçlı çocukları;
anayasasında yazıldığı üzere demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devleti
olması beklenen Türkiye Cumhuriyeti'nin diğer kimsesizleri izledi: Konya
Taşkent'te doğalgaz patlamasında yiten on sekiz ve Adana Aladağ'da köze
dönmüş on iki kız çocuğu, Karaman'da tecavüze uğrayan on erkek çocuk,
Kütahya'da bir kolunu kıyma makinesinde bırakan on iki yaşındaki Nurettin
ve Adıyaman'da bir ortaokul pansiyonunda ırzına geçilen erkek çocuklar...
12 Eylül'den itibaren uygulanmaya başlanıp AKP iktidarlarında tamamlanan
neo-liberal ekonomik politikalar sonucu Türkiye'de yoksulluk ve yoksunluk,
tarikat ve cemaatlerin istismar alanına dönüştü.
İsmail Saymaz, tarikat ve cemaatlere terk edilen eğitim alanındaki
ihmalleri, kamu görevlilerinin dinî gruplara yol vermesini ve nihayet yoksul
aile çocuklarının dramını gözler önüne seriyor.
Kimsesizler Cumhuriyeti, tarikatların endişelerini gidermek için kaçak
eğitim kurumu açmanın ve bu kuruluşlarda çalışmanın suç olmaktan
çıkarılmasının sonuçlarına ışık tutuyor. Ölen, sakat kalan, cinsel saldırılarla
hayatları kararan bu çocukları kader kurbanı ilan eden zihniyetin somut suç
ortaklığını gösteriyor.