Hayatınıza gerçekten kendi seçimlerinizin yön verdiğini mi sanıyorsunuz? Yanılıyorsunuz. Hayat söz dinlemez. Siz sınırlar koyduğunuzu, kararlar aldığınızı, yolunuzu istediğiniz gibi çizdiğinizi sanırsınız ama o bildiğini okur. Bunu da öyle usul usul, öyle ustaca yapar ki fark etmezsiniz bile... Siz seçim yaptım sanırsınız. Hatta aklınız seçmediğinizde kalır.



Ece de seçimlerini yaşadığını düşünüyordu. Çerçevesini kendi çizdiği, pek çoklarının kusursuz dediği bir hayat yaşıyordu. İyi bir aile, anlayışlı bir eş, güzel bir iş, nefis bir ev, onu anlayan arkadaşlar, harika bir çocuk, aynaya baktığında hoş bir kadın... İnsan daha ne ister? Bu noktaya kolay gelmemişti üstelik. Gençlik maceralarında canı öyle çok yanmıştı ki binbir zorlukla yarattığı güvenli alanından vazgeçmesi olanaksızdı.



Ta ki Deniz ile tanışana kadar.

Eğer bir şey olacaksa olur. Tam zamanında. Onu engelleme şansınız yoktur. Hatta ertelemekten bile söz edemeyiz.

Ece ve Deniz karlı bir günde karşılaştılar. Tesadüf sandılar.

Sonrası mı? Hayata bıraksalar çok kolay akacakken kendilerine sınırlar koymaya çalıştılar. Hepimiz gibi. Ama onlar da hayatın sınır tanımayacağını öğrenecekti.