Karanlığın şehri o gece bir ışığı misafir etti.

Bu ışık gökyüzüne değil, efsunlu bir kadına aitti…



Kitabı bulmak için Alkandros topraklarına giren Efsan, Alkandros Kralı Karan Alkan’dan kurtulmaya çalışırken ummadığı bir durumla karşılaşır ve sıradan bir insan olduğuna dair inancı içinde uyuyan efsane güçle kırılır. Sırlar ve asıl gerçeklerle denge taşları yeniden dizilirken Efsan ruhunu ve benliğini azılı bir çatışmanın içinde bulur.



Tüm bu kimlik ve aidiyet arayışları ortasında Efsan’la Alaz’ın arasında filizlenen aşkın, yaşanan her zorluğa göğüs gerebilecekleri kadar güçlü olup olmadığı ise yine verecekleri acı dolu bir mücadeleye bağlıdır.



Her şeye rağmen Efsan’ı korumak için ona bir söz veren Alaz Şahzade sadece fiziksel değil, psikolojik olarak da büyük bir savaş verir. Krallıklar karşı karşıya gelirken Alaz, hayatını köklerinden sarsacak bir seçim yapmak zorunda kalır ve bu seçim, bir isyanın fitilini ateşlemek üzeredir.



“Ölmeni istemiyorum Efsun,” dedi benim gibi sessizce.

Sesi güven doluydu. “Seni öldürmelerini istemiyorum,” diye ekledi. “Benimle olmanı ve seni kurtarmayı istiyorum.”