“‘Alternatifleriniz ne?’ sorunsalı karşısında Sol’un şöyle bir tehlikeli ikileminin sözkonusu olduğunu
gözlüyorum: Verili koşullar altında, aciliyet gerektiren gerçekçi ve somut alternatif öneriler çoğu kez
‘sistem-içi’ olarak eleştirilmekte. Bunlara ‘kapitalist sistemin yıkılması ve sosyalizmin
gerçekleştirilmesi’ hedefleriyle örtüşmüyor, suçlaması yapılmakta. Ancak, krizin bahane edilerek
emeğin sosyal kazanımlarına yönelik saldırıların püskürtülmesi ve krizin bedelinin emekçilere
ödettirilmesi çabalarına karşı önerilen birçok politikanın ‘sistem-içi’ unsurlar içermesi de kaçınılmaz.
Kuşkusuz ki bir yanda da sınıf pusulasını yitirmek tehlikesi var. Hedeften sapma ve nihai çözümün
kapitalist sitemin dışında, sosyalizmde olduğu ufkunu yitirmemek gerekli. Ancak, burada sözkonusu
olan ‘bu sistemde hiçbir şey değiştirilemez, sosyalizm gelecek, sorunlar çözülecek’ yaklaşımı da
sorunlara karşı çok soyut düzeyden bakmak ve emekçi insanlara herhangi bir umut aşılayamamak
tehdidiyle yüzleşmek zorunda. Üstelik bu yaklaşımla kitleleri ikna etmek, onları soyut idealler uğruna
harekete geçirmek çok zor gözüküyor. Diğer yandan da emekçilerin acil çözüm bekleyen sorunları
var; onların sorunlarına göz kapayıp her şeyi uzun döneme havale etmek taktiği Sol’u kitleler nezdinde
yalnızlaştırıyor, yabancılaştırıyor ve giderek marjinalleştiriyor.”
Ülkemizin yüz akı iktisatçılarından Erinç Yeldan, bir kez daha, “dayatılanı” ve insana yakışırca “talep
edilmesi gerekeni” hatırlatıyor…