İn¬san¬lı¬ğın va¬ro¬luş ha¬ri¬ta¬sın¬da İs¬tan¬bul, im¬pa¬ra¬tor¬luk¬lar dö¬ne¬mi bo¬yunca hep yö¬ne¬ti¬ci gü¬cün mer¬ke¬zi¬ni tem¬sil et¬ti. Ro¬ma, Bi¬zans ve Os¬man¬lı, bu mer¬ke¬zin et¬ra¬fın¬da şe¬kil¬le¬nen bi¬rer me¬de¬ni¬yet da¬ire¬si ola¬rak ta¬rih¬te yer¬le-ri¬ni al¬dı¬lar. Tari¬he bu açı¬dan bak¬mak ve onun say¬fa¬la¬rın¬da in¬san¬lı¬ğın ma-ce¬ra¬sı¬nı oku¬mak de¬mek, bir ba¬kı¬ma Ana¬do¬lu, Bal¬kan¬lar ve Ak¬de¬niz’in gö-ğün¬de par¬la¬yan bu göz ka¬maş¬tı¬rı¬cı yıl¬dı¬zı her de¬fa¬sın¬da ye¬ni¬den keşfet-mek de¬mek¬ti. İn¬san¬lık İs¬tan¬bul’u keş¬fet¬tik¬çe, ken¬di geç¬mi¬şi¬ne uza¬nan yo-lun da tut¬ku¬lu bir yol¬cu¬su ol¬du¬ğu¬nu far¬ket¬ti. Bu¬gün İs¬tan¬bul, kay¬bet¬tiği¬miz bü¬tün de¬ğer¬le¬ri iti¬nay¬la sak¬la¬yan bir ha¬zi¬ne¬dir. Yö¬nü¬nü şa¬şı¬ran toplum¬sal kim¬li¬ği¬miz için bir pu¬su¬la, çü¬rü¬yen es¬te¬tik zev¬ki¬miz için bir mi¬henk ta¬şı ve bo¬zu¬lan ada¬let duy¬gu¬muz için gü¬ve¬ni¬le¬bi¬lir bir te¬ra¬zi ol¬ma iş¬le¬vi¬ni üst¬le-nen bu şe¬hir, ken¬di¬si¬ne so¬ru¬la¬cak her tür¬lü so¬ru¬ya ce¬vap ni¬te¬li¬ği ta¬şıya¬bi-le¬cek in¬san tec¬rü¬be¬si¬ni ve bil¬gi bi¬ri¬ki¬mi¬ni bi¬ze cö¬mert¬çe sun¬mak¬ta¬dır.
İstanbul’da Gündelik Hayat top¬lum¬sal kim¬li¬ği¬mi¬zin kö¬ken¬le¬ri¬ne doğ¬ru çı¬kı¬lan bir yol¬cu¬lu¬ğun çar¬pı¬cı gö¬rün¬tü¬le¬rin¬den iba¬ret¬tir. İn¬san, Kül¬tür ve Me¬kân iliş¬ki¬le¬ri düz¬le¬min¬de bir im¬pa¬ra¬tor¬luk şeh¬ri¬nin ta¬ri¬hi¬ni ku¬şa¬tan ça-lış¬ma, sos¬yal di¬sip¬lin¬ler ara¬sın¬da¬ki den¬geyi başarıy¬la kuran yeni tarih yazımının da dik¬kate değer bir ör¬neğidir. Siyaset¬ten kül¬türe, mimariden edebiyata uzanan çok boyut¬lu bir zemin üzerin¬de ger¬çek¬leş¬tiril¬miş kurgusu ve ken¬dine has üs¬lûbuy¬la ay¬nı zaman¬da, günümüz tarih¬çisinin de İs¬tan¬bul’a sun¬duğu bir ar¬mağan¬dır.