“Göç tüm çelişkileriyle ve muhteşemliğiyle hem azap hem kurtuluş, hem tehdit ve heyecan hem de yara izi ve ayrıcalık gibi, nihayet billurlaşmış kıyas götürmez metafizik özlem duygusu olarak ortaya çıkıyor (...)

Tam da böyle bir göçün metafiziğinde, göçmenlik özlemi İstanbul’da Bir Göçmen romanında titriyor, parlıyor ve somut kontürlerine bürünüyor. Bununla, Luan Starova insan türünün evrensel durumu olarak göç olgusunu en iyi tanıyan ve yorumlayanlardan biri olarak öne çıkıyor.”

Ferid Muhiç



İstanbul’da Bir Göçmen, Luan Starova’nın yirmi romandan oluşan Balkan Destanı’nın son romanıdır. Bu romanda ana karakter, 1919 yılından 1924 yılına kadar Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundaki tüm belirleyici savaşlarda Atatürk’ün yakın dostu ve silah arkadaşı olan, yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk Başbakanı, Parlamento Başkanı, Fransa ve Büyük Britanya Büyükelçisi, yazarın babaannesinin kuzeni Ali Fethi Okyar’ın himayesinde İstanbul’da geçirdiği ve eğitim gördüğü dönemi, Osmanlı İmparatorluğu’nun nihai çöküş zamanını ve Atatürk liderliğinde Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş dönemini yıllarca sır olarak kendinde saklayan bir Baba’dır (Arif Starova).