Rivayet o ki Tanrı şöyle der: "Benim bir ordum vardır ona
‘Türk' adını verdim. Onları Doğu'da yerleştirdim. Bir
kavme kızarsam Türkleri onlara musallat kılarım." Tanrı
tarafından savaşçı yaratılmış Türklerin bu vasfı, Orta Çağ
kaynaklarının ittifak ettiği bir husustur. Orta Çağ'da
Türklerin yaşadığı coğrafyanın çok uzaklarında en
batıda, milletleri eserinde karşılaştıran Almaria doğumlu
Sâid el-Endelüsî (ö. 1070) dahi bunu iyi biliyordu:
"Türkler ise çok kalabalıktır. Ülkeleri geniştir. En usta
oldukları iş, savaşlar ve savaş aletleriyle uğraşmadır. En
usta süvaridirler, en iyi silah kullanmasını ve ok atmasını
onlar bilirler."
Türk Hakanlığı (Karahanlılar) orduları, yeni Müslüman
Türk kimlikleri ile bozkırlarda ve kentlerde hakanlarının
kendi kendilerine "dünyanın efendisi" unvanı vererek
Tanrısal bir kutsiyet atfettikleri ülkülerine ulaşma
yolunda en önemli askerî vasıtada
"At, Türk'ün
kanadıdır." sözünün hakkını verdiler. "Asker beylerin
kanat tüyüdür. Ey beylerbeyi kanatsız kuş uçmaz."
dizelerinde işaret edildiği üzere zaferin yolunun askere
her daim sahip çıkmaktan geçtiğinin bilinci ile
davrandılar. Kısacası elinizdeki eserde, İpek Yolu
güzergâhında hem bozkırlı hem de kentli olma vasıflarını
haiz Türk Hakanlığı ordusu örneğinde Türkleri üstün
kılan savaşçılıkları, savaş aletleri ve savaş sanatları
anlatılıyor.