II. Abdülhamit dönemi, Osmanlı tarihinin en dikkat çeken ve üzerinde tartışılan dönemlerinden biridir. Sultan kendi şahsına münhasır bir yönetim anlayışı geliştirmiştir. Osmanlı tarihinde daha önce görülmemiş zorluk ve imkânsızlık içerisinde tahta geçen II. Abdülhamit, saltanatın ilk yıllarında 93 Harbinin ve İngiliz siyasetinin kıskacında kalmıştır. Ancak ilerleyen süreçte Osmanlı coğrafyasında otoritesini sağlayıp kendi plan ve projelerini bir bir uygulamaya koymuştur.

Bu çalışmada bir araya getirilen yazılarda Sultanın Türkçeye verdiği değer ve Latin Harfleri meselesi, Berlin Antlaşmasının uygulanması, nüfus sayımı, Yıldız suikastı ve Arnavutlukun bağımsızlığı ana başlıklardır. II. Abdülhamit, 93 Harbi sonrası ülkeyi baştan aşağıya yenilemenin ve reform yapmanın peşine düşmüştür. Öncelikle uzun bir nüfus sayımı yapılmış, elde ne var ne yok belirlenmeye çalışılmıştır. Dönemin en hassas meselesi olan Ermeni isyanlarının nihayetinde ulaştığı nokta bizzat II. Abdülhamite suikast düzenlenmesidir. Ancak Sultan, bu suikastı da kendi politikası içerisinde eritmesini ve kullanmasını bilmiştir. Arnavutlukun bağımsızlığı sürecini geciktirmiş ise de Sultanın tahtan indirilmesinden kısa süre sonra Arnavutluk İmparatorluktan kopmuştur.