Ömerin [radıyallahu anh] kalbine inen bir ışık oldu. İçindeki karanlık dağıldı, yüzü aydınlandı, etrafını daha farklı görmeye başladı. Bunlar ne kadar güzel ve hakîmâne sözler diyerek bir çığlık attı.

Beni Ona götürün.

Sevgilinin arkadaşları Ömerin [radıyallahu anh] gelmekte olduğunun haberini verdiler.

Huzura vardı. Bir tedirginlik vardı oradakilerin üzerinde. O heybetli adamın yerinde bir başkası vardı sanki. Sevgili onu sevgiyle karşıladı, esenledi. Sevgilinin yanında diz çöktü ve orada olduğu gibi, başı önüne düştü, sessizce bekledi kaldı. Bir dağ gibi çöktü karşısına, Sevgilinin. Başı önüne düşmüştü. Kızgın güneşin altında eriyen karlar gibiydi, kendinden geçmişti.

Geçmişin o acımasız tarafları bir anda silindi. Onu böyle gören tanıyanlar, bu haline şaşırdılar. Sevgili, Ona yaklaştı güçlü kollarının iki pazusundan yakaladı.

Onu bir salladı.

Ömer [radıyallahu anh] kendisini

Sevgilinin ellerine terketti.

Usta hikâyeci Ali Haydar Haksalın kaleminden Sevgilinin hak dilli arkadaşı Hz. Ömerin hayatı