Ölülerin tanıklığı olsaydı, gerçek katillerin üstlerine giydikleri masumluk postu bir çırpıda yırtılır, asıl masumların alınlarına adalet cilasıyla yazılan katillik damgası ise kar fırtınasının altındaki kurt izi gibi çabucak silinirdi. Konuşmasına fırsat verilen bir ölü, yasanın yapmacıklığı için de bir ölüm fermanı imzalamış olurdu.

Yasa çoğu zaman göz boyamacıdır.
Gerçek suçlular çoğu zaman yasanın kollarında suçlarını aklarlar.
Ölüleri konuşmayan bir adalet, masumların acısına acı katar.
Suçlular söz ve yasa kalabalığıyla bastırır masumları.
Ölüler hayattakilerin ötekisi olmaya çoktan mahkûm edilmişse, bana ateş eden o iki kişiyi şikâyet etmem neye yarar?