İstanbulun sevabı çoktur. Ama bir o kadar da günahı vardır. Milyonlarca insanı o mahvetmiş, o yok etmiştir. Sevaplarının ödülünü kim verir bilinmez ama günahlarının cezasını adalet değil felek verir!

Servet sahibiydi ama yoksuldu.
Çok insana hükmetmişti ama yapayalnızdı.
Vücudu Boğazda yaşardı ama ruhu gecekondularda dolaşırdı.
Çok para kazanmıştı ama hayrını görmemişti.
Hayırseverdi ama kötülüğü de çok sevmişti.
Herkes önünde eğilmişti ama ardından da çok konuşulmuştu.
Parası çoktu ama derdine çare yoktu.
Hem insanlara hayat verendi, hem de hayat alan.
Hem mazlum, hem zalim.
Her şeydi ama hiçbir şeyi yoktu.
Her şeyi vardı ama hiç kimsesi yoktu.
Ve bir tek duygu tanımıştı: Nefret!